“Ik probeer zo veel mogelijk groen te maken, is het niet linksom, dan rechtsom”, stelt Dorien Kotterman.
Met haar bedrijf de Groene Reiger weeft ze niet alleen natuur tot fijnmazige groene netwerken, maar ook sociale netwerken van mensen en organisaties die baat hebben bij groen. “Mijn droom is het creëren van een duurzame, groene, sociale en daarmee gezondere leefomgeving.”
Groensafari
Ze verbindt groenzones langs wegen, spoorwegen en waterwegen met groen op bedrijfsterreinen, openbaar groen, buurttuinen, stadslandbouw tot en met de particuliere tuinen. Op deze wijze is de landgoederenroute in Heiloo ontstaan. “We hebben het gebied tussen Heiloo en Castricum gepakt en met een groot aantal partijen zoals het Waterschap, Landgoed Ter Coulster, een boer, de gemeente, de provincie, Landschap Noord-Holland, vereniging Groei en bloei en bijenlint Heiloo gekeken welke wensen en dromen iedereen heeft. Daar zijn we langsgegaan, op ‘groensafari’, en diegene die een idee had voor een bepaalde plek heeft daar ter plekke over verteld. Dan merk je dat veel mensen dezelfde dromen hebben. Ik noem dat verlangenverstrengeling.”
Een groene brug
Hoe biodiversiteit en sociale cohesie in samenhang kunnen groeien, blijkt ook uit het project Een Groene Brug op het terrein van de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ): het landgoed Willibrordus. Het terrein is 24 hectare groot. “Vroeger stond hier een groot hek omheen. Mensen wisten niet wat hier was. Ook hier zijn we gestart met groensafari’s met betrokkenen. We stelden ze ook hier de vraag: wat willen jullie? Het plan was om het terrein nog mooier en biodiverser te maken: een Healing Environment. Met vrijwilligers en cliënten van de GGZ-Noord-Holland-Noord zijn in de bosrand bessendragende bomen geplant, zijn bloemenborders bij de woningen aangeplant en is de kruidentuin bij het restaurant aangelegd. Met 10.000 biologische bollen en biologisch zaad is met omwonenden een natuurpad aangelegd. Door dit alles zijn cliënten meer buiten en mensen uit de omgeving komen meer op het terrein. Deze ontmoetingen helpen om de fysieke en psychische kloof tussen GGZ-cliënten en hun omgeving te overbruggen. Dat is de groene brug.”
De BioBorder
De bloemenborders op het GGZ-terrein zien er prachtig uit. Het zoemt er van de bijtjes. Dorien vertelt dat door deze bloemenborders het idee ontstond om mensen in de nieuwbouwwijken te stimuleren tot de aanleg van een groene tuin. “Mensen denken dat een groene tuin duur is, veel onderhoud vergt en dat ze er geen verstand van hebben. Dus hebben wij met verschillende deskundigen kant-en-klare bloemenborders ontwikkeld: de biodiverse BioBorder. Heel belangrijk was dat het onderhoudsvriendelijk en aantrekkelijk moest zijn. Dus niet slordig. Met de bewoners planten we een BioBorder aan; zo ontmoeten ze hun buren en krijgen informatie over het planten en onderhoud van hun eigen tuin.”
“Als je nou de buurttuinen, het openbaar groen, de particuliere tuinen en volkstuinen met elkaar zou verbinden en met alle groen langs spoorwegen en wegen. En als dát nou allemaal eens biodiverser zou zijn, wat zou dat wel niet opleveren? En zeker als dat natuurnetwerk ook nog eens door een sociaal netwerk wordt gedragen?”
Meer van dit soort prachtige verhalen kun je lezen in het boek ‘Natuur op eigen kracht’, te bestellen op www.natuuropeigenland.nl
tekst: Josefien Oude Munnink
fotografie: Amke