“Van huis uit ben ik geen boer”, vertelt Erik de Keulenaar, eigenaar van gemeenschapstuinderij Wij Telen Groente. “Ik kom uit de zorg, maar ik wilde naar buiten. Toen ik op een zorgboerderij kwam, dacht ik: ‘dit wil ik ook’.”
Het werd een ‘groenteboerderij’ van bijna 2,5 hectare in het westelijk tuinbouwgebied van Haarlem, midden tussen de woonwijken. Erik licht toe: “Van oudsher is dit tuinbouwgrond. Langzamerhand werd dat geheel overgenomen door de bollenteelt. Maar daarvoor was het hier te kleinschalig; de laatste tien jaar is dit een beetje leeg geraakt. Tegelijkertijd kwam de roep om er natuur van te maken. Er zijn grote plannen gemaakt om er een stadspark van te maken, maar toen was het geld op. Nu is het gemeenschapslandbouw, gebaseerd op het model van een CSA, een community-supported agriculture.”
“Je betaalt bij een CSA je oogst vooraf in de vorm van een oogstaandeel per seizoen, waardoor het bedrijf niet afhankelijk is van oogst en marktprijzen. De aandeelhouders kunnen daarvoor 32 weken oogst van het land halen”, legt Erik uit. “Eens per jaar presenteren wij de cijfers, evalueren we het jaar en maken samen met de leden een teeltplan voor het komend jaar.”
“We schrijven op een krijtbord, op de website en via de e-mail wat je mag oogsten. Om een grote diversiteit aan groente te kunnen aanbieden, werken we samen met een kassencomplex in Haarlem-Noord waar ze volgens dezelfde principes werken. Dan gaan daar tien kratten sla naartoe en krijgen wij zes kratten tomaten en komkommers terug.”
Het hele bedrijfsmodel is gebaseerd op samenwerking en samenhang met de omgeving. “We hebben een behoorlijk grote groep enthousiaste deelnemers van 250 huishoudens die hier komen oogsten. Doordat mensen samen werken en oogsten ontstaat er sociale samenhang. Je leert je buren kennen. Je wordt gemist als je er een tijdje niet bent. Ik vind het belangrijk dat mensen meedoen, maar het is ook weer geen verplichting”, benadrukt Erik.
Meer van dit soort prachtige verhalen kun je lezen in het boek ‘Natuur op eigen kracht’, te bestellen op www.natuuropeigenland.nl
tekst: Josefien Oude Munnink
fotografie: Amke