Landgoed Oud Naarden ligt aan de rand van het Gooimeer, tussen Naarden en Huizen. Anke Dudok van Heel-Brusse onderhoudt namens haar familie het landgoed.
“Aan de kruin kun je zien hoe het met een boom gaat.”
“Hier, op de klifkust aan het water van de toenmalige Zuiderzee, heeft ten tijde van de VOC een landhuis gestaan. Het zou nu in het water staan, want de kustlijn is een paar honderd meter landinwaarts geschoven. Het oude stadje Naarden, Naruthi, is ook verplaatst omdat het bij de noordwesterstormen almaar werd overspoeld door de Zuiderzee.”
Het landgoed bestaat uit dertig hectare bos en tien hectare landerijen. Het bos is gevarieerd met naald- en loofbomen en een strook moerasbos langs de kust. Er ligt ook nog een heel oud hooilandje met ijle grasjes en veel bijzondere planten. Vanuit de mooi verscholen woning en het naastgelegen gebouw, dat wordt verhuurd voor vergaderingen of andere gelegenheden, kijk je prachtig uit over de met bomen omzoomde landerijen. “De landerijen zijn in 2014 aan de natuur teruggegeven”, vertelt Anke. “Het is weiland. Het wordt niet meer bemest, wat gunstig is voor de groei van wilde planten, insecten en daarmee ook voor de vogels.”
“We hebben de oorspronkelijke klifkust, een drie meter hoge steilwand, gerenoveerd. Voor de wandelaars zijn daar trappetjes gerestaureerd en er zijn takkenrillen aangelegd om erosie te voorkomen.” Al wandelend over het landgoed registreert Anke voortdurend het werk dat gedaan moet worden. Hier en daar trekt ze prunus uit en geregeld kijkt ze omhoog naar de kruinen van de bomen. “Aan de kruin kun je zien hoe het met een boom gaat. Er gebeurt altijd veel. Bij droogte valt er van alles uit de bomen, tot grote takken aan toe. Met die enorme storm vorig jaar zijn er veel bomen omgegaan. Die moeten worden opgeruimd en de stobben moeten gevreesd. De lege plekken komen snel vol te staan met bramen, dus die moet je weer snel inplanten.”
Anke is trots op het landgoed. “Wij zijn de enige in de omgeving die geen hekken hebben; het terrein is opengesteld voor publiek. Veel mensen waarderen dat. Maar er gebeurt ook van alles wat niet de bedoeling is. Mensen scheppen planten uit, snoeien bomen, fietsen terwijl de bodem daar te kwetsbaar voor is of laten hun hond loslopen waardoor de reeën worden opgejaagd. Daar stap ik dan op af en zeg: ‘Het is een privilege dat u hier kunt wandelen, dus wilt u zich alstublieft aan de regels houden?’ Maar ik vertel ze ook gelijk dat ze zich kunnen aanmelden als vrijwilliger en kunnen meehelpen.”
Twee à drie keer per jaar organiseert Anke vrijwilligersdagen. “Een bosdag met een hele goede catering en aan het eind een borrel met hapje. Samen buiten zijn. Omdat je samen werkt, eet en drinkt krijgt het ook een sociale betekenis.”
Het landgoed is sinds 1864 in de familie. Anke woont sinds 1991 op het landgoed. “Mijn schoonvader was de beheerder. In 2010 ben ik bij het onderhoud betrokken geraakt met steun van Landschap Noord-Holland en later van mijn neef Arthur, die nu de boswachter is en veel werk uitvoert. Het is een onderdeel van mijn leven: buiten zijn en het landschap en het bos mooi houden.”
Meer van dit soort prachtige verhalen kun je lezen in het boek ‘Natuur op eigen kracht’, te bestellen op www.natuuropeigenland.nl
tekst: Josefien Oude Munnink
fotografie: Amke